Dioničarsko rudokopno društvo Arsa sa sjedištem u Trstu 1935. godine izdalo je vrlo kvalitetan katalog o labinskim rudnicima s osnovnim ciljem kako što više privući parobrode u svoju luku u Raškom zaljevu radi bunkeriranja ugljena kao pogonskog goriva.Najprije se potencijalne kupce upoznaje s vrlo modernom tehnologijom eksploatacije ugljena, vodeći ga tekstom i vrlo zanimljivim fotografijama od otkopa do same luke Raša, odnosno Valdivagna. Navodi se da njihovi rudnici imaju galerije, hodnike duge čak 150 kilometara te da se ugljen kopa do 280 metara ispod razine mora. Upoznaje ih se sa svim vrijednostima ugljena, njegovu visoku kaloričnu moć, ali i višak sumpora. Potom slijede nova objašnjenja o prednostima njihova ugljena i smještaja luke, podsjećajući da se malo skretanje s pravca u dubinu Raškog zaljeva od šest milja isplati zbog njegova vrlo brzog ukrcaja. Uz usporedno punjenje tankova vrlo kvalitetnom pitkom vodom, brzim obavljanjem svih carinskih poslova i kvalitetnom pilotažom. Na posebnoj tablici navedene su udaljenosti važnijih luka od Raše - Pula 34 milje, Trst 90, Venecija 102, Ravena 91, Ancona 89, Bari 255 milja. S druge strane Jadrana Rijeka je udaljena 38 milja, Zadar 87, Šibenik 116, Split 146 i Gruž 255 milja.
Zbog svih tih okolnosti Bršica je 1933. godina bila najveća luka za bunkeriranja (tankanje) ugljena na Jadranu, druga u cijeloj Kraljevini Italiji, odmah do Genove. U luku je tih godina bilo godišnje oko 1500 uplovljavanja ne samo brodova mnogih talijanskih tvrtki, već i oni iz Jugoslavije, Nizozemske, Velike Britanije, Egipta, Grčke, Španjolske i drugih zemalja.
(više u knjigama o Labinštini:
www.mat-flacius.hr)
Nema komentara:
Objavi komentar