Ovakav oblik prezimena ide u prilog tvrdnji da je prezime Milevoj nastalo od imena Milivoj, čiji su se preci na Labinšćinu doselili kojih stotinjak godina ranije bježeći pred Turcima.
Kopajući ovih dana po arhivi labinskog župnog ureda opet sam se susreo s mojim prezimenom listajući po Knjigi duša. Vrlo vjerojatno moj praprapranono Zamarija, rođen je početkom 1817. godine, od oca Marca, zvanog Glaubolnica. Prezime mu se pisalo kao i danas - Milevoj.
Dvadesetak godina kasnije to se prezime piše i kao Millevoj, a unuk našeg Zamarije i moj nono Zvone, rođen je 1885. godine kao Ioanes Milevoi, a za Italije službeno Giovanni Millevoi. Inače, prezime Millevoi u starom je Labinu još od 18. stoljeća nosila ugledna labinska obitelj poznatih ljekara, odvjetnika i političara.
Još za Austrije, potkraj 19. stoljeća u seoskim se župama, u skladu s novim pravilima crkve, prezimena pišu u duhu pisma lokalnog stanovništva, a imena su i dalje latinska, pa se u ckvene knjige rođenih i umrlih upisuju prezimena Milevoj, Višković, Kiršić i druga.
Iako sam rođen 1946. godine u Raši u knjizi rođenih moje se prezime pojavljuje kao Millevoj, valjda kao prijelazno razdoblje, ali mi se u svim dokumentima pojavljuje Milevoj.
Onima kojima se ne sviđa ponuđeno porijeklo ovog prezimena, imaju i drugu, mnogo "validniju" varijantu vlastitih korijena - igrom slučaja doznao sam da se jedan poznati francuski pjesnik i akademik imenom Charles Hubert prezivao Millevoye, odnosno fonetski Milevoj. U knjizi njegove poezije, koju mi je nabavio sin Zoran, piše da se naš poeta rodio u Abbevillu 1782. godine kao jedinac Marie Ane Hubert i oca Charlesa Antoina. Njegova biografija je vrlo bogata, a sve varijante njegova porijekla su otvorena. Nije isključena ni mašta.
Možda u tome pomognu i ponuđeni dokumenti!
Nema komentara:
Objavi komentar